--------------------
غزل ۴۹۸۴
متن نوحه —-> غزل ۴۹۸۴
دوشینه کجا بودی
دوشینه کجا بودی و مهمان که بودی
چون اشک من ای ماه به دامان که بودی
آشفته وسرگشته ومخمور و خرابی
ای جان جهان دوش تو جانان که بودی
سرخی رخت گرنبود از می گلگون
باز ای بت میخواره پریشان که بودی
می جوش زند ازلب میگون تو جانا
خود گوی که در چشمه حیوان که بودی
رو چون گل و موسنبل و لب غنچه و قد سرو
ای سرو روان درسر بستان که بودی
اطفال به دنبال من بیدل مجنون
تو مشعل روشنگر ایوان که بودی
پروانه صفت سوختم ازشعله آهت
گوشمع شب افروز شبستان که بودی
سرتابه قدم غرق کمالات خدایی
ترسابچه درمکتب عرفان که بودی
من فانیم از عشق توسرگشته وحیران
آیینه به کف باز تو حیران که بودی
شاعر : استاد فانی تبریزی
!!! لطفا با نام کانال مدح و مرثیه کپی کنید !!!
👉 https://sarmashg.ir/mag/?p=20789 🌐
————————
#⃣ #متن_نوحه
🔘 🔗 دیدن متن کامل
- ۹۸/۰۶/۰۵