💢 غزل ۵۸۰۰ 💢 :: گوگلش کن

--------------------

غزل ۵۸۰۰

متن نوحه —-> غزل ۵۸۰۰

اشعارذیل از آخرین سروده های
مرحوم(حسینی سعدی زمان)است
که بعلت فوت او ناتمام مانده است
تضمین از اشعار (سعدی شیرازی)
نه ساکن میخانه و نه دیرو کنشتیم
نه لایق مسجد نه سزاواربهشتیم
شرمنده زافعال نکوهیده و زشتیم
خرما نتوان خورد ازاین خار که کشتیم
دیبا نتوان کرد ازاین پشم که رشتیم
ازجرم سیه روی بدین موی سپیدیم
شرمنده زکرداربرحی مجیدیم
ازعمربجزغفلت و لغزش نگزیدیم
برلوح معاصی خط عذری نکشیدیم
پهلوی کبائرحسناتی ننوشتیم
گراشک بصرلوث معاصی نزداید
روزی که همه دفتراعمال گشاید
مارا عمل زشت خود افسرده نماید
ما کشته نفسیم و بس آوخ که براید
ازما بقیامت که چرا نفس نکشتیم
افسوس گلستان جوانی که خزان گشت
ازقافله ماندیم بپا آبله دردشت
افسوس زخیرات تهی همچو نگون طشت
افسوس براین عمرگرانمایه که بگذشت
ما ازسر تقصیرو خطا درنگذشتیم
قومی است که شب تا بسحربا دل و رغبت
مشغول به ذکرند و مناجات و اطاعت
نه درپی خوابند نه آسایش و راحت
ایشان چوملخ درپس زانوی ریاضت
ما مورمیان بسته دوان بردرو دشتیم